Liedjes zijn niet altijd bedoeld om de omringende maatschappij aan te spreken. Soms bevatten ze een diep gevoel van pijn. De artiest wil zichzelf onthullen, zijn eigen problemen laten zien. Eén zo’n nummer is “My Ordinary Life” van The Living Tombstone. Hierin leren we over de echte problemen, verliezen en zelfs de gedachten van een hedendaagse dichter, als je hem natuurlijk zo kunt noemen. We zullen de betekenis van dit lied analyseren zodat je begrijpt hoe diep het is en doordrenkt van echte pijn.
De betekenis van de titel van het lied “Mijn gewone leven”
De vertaling van de titel van het lied klinkt als “Mijn gewone leven”. Al voor het begin van zijn lied wil de auteur laten zien dat alles daarin zijn routine is. Voor sommigen zullen de beschreven feiten wreed of abnormaal lijken, maar voor The Living Tombstone vormen ze zijn dagelijkse routine. Het zet je aan het denken.
The Living Tombstone wil laten zien dat hij volledig open staat voor zijn publiek. Hij wil het niet weglachen of doen alsof – het is tijd om het masker af te rukken en te vertellen over alles wat hem dagelijks omringt. Intrigerend, toch?
De betekenis van het lied “Mijn gewone leven”
Vanaf de eerste regel begint de artiest te vertellen hoe moeilijk zijn leven als creatief persoon is. Feit is dat zijn hele omgeving het tegenovergestelde doet. Hij vraagt niet te haasten – zij rennen, hij zegt dat geld nu het belangrijkste is en ze hebben het allemaal over God. Zo’n houding ten opzichte van de eigen woorden en het gebrek aan een soort autoriteit maken The Living Tombstone depressief. Hij maakt zich hier zeker grote zorgen over, wat hij met dit lied wil laten doorschemeren.
Maar er is een interessant feit dat verklaart waarom zulke mensen in zijn omgeving proberen te komen. De reden hiervoor is simpel: geld. “The Living Tombstone” verdient veel geld met zijn creativiteit, wat hebzuchtige mensen aantrekt. Ze lachen om al zijn ideeën, maar niet om geld. Dan blijft er nog één logische vraag over: waarom sluit hij zulke mensen niet uit zijn omgeving uit? Hier ligt waarschijnlijk het diepste van het lied – de artiest is erg eenzaam. Hij is bereid om zelfs zulke mensen te verdragen om zich niet eenzaam te voelen.
Het is waarschijnlijk een jeugdtrauma dat The Living Tombstone ons luisteraars wil vertellen. De laatste zin “look into my brain” is hier een bevestiging van. Nu vestigt hij duidelijk onze aandacht op dit probleem. Het realiseren van deze gedachte maakt me erg verdrietig. In feite betaalt hij geld voor aandacht voor zichzelf.
Het blijft alleen om oprecht te hopen dat hij in staat zal zijn om echte vrienden te vinden die van hem zullen houden voor zijn innerlijke vrede, en niet voor geld.
Het lied zet je erg aan het denken. Wat is de waarde van creativiteit? Hoe zit het met een uniek individu? Is het echt het enige dat de maatschappij kan doen is de verdiensten van echt getalenteerde scheppers imiteren en kleineren? Het is onmogelijk om hier een eenduidig antwoord op te geven, maar de artiest van The Living Tombstone heeft zijn uitdaging en claim verwoord. En het is de moeite waard om hem hiervoor te prijzen, want een zeldzame performer is bereid om tegen zijn publiek en hun opvattingen in te gaan om zijn eigen gedachten te uiten.
My Ordinary Life by The Living Tombstone Songteksten
They tell me, “Keep it simple”, I tell them, “Take it slow”I feed and water an idea so I let it growI tell them, “Take it easy”, they laugh and tell me, “No”It’s cool but I don’t see them laughing at my money thoughThey spitting facts at me, I’m spitting tracks, catch me?I’m spinning gold out my records, know you can’t combat me
They tell me, “Jesus walks”, I tell them, “Money talks”Bling got me chill, ‘cause I’m living in an iceboxThey tell me I’ve been sleeping, I say, “I’m wide awake”Tracks hot and ready so they call me Mister Easy-BakeThey say the grass is greener, I think my grass is dankDrivin’ with a drank on an empty tank to the bank
Do you feel me? Take a look inside my brainThe people always different but it always feels the sameThat’s the real me, pop the champagneThe haters wanna hurt me and I’m laughin’ at the pain
Stayin’ still, eyes closedLet the world just pass me byPain pills, nice clothesIf I fall, I think I’ll flyTouch me, MidasMake me part of your designNone to guide usI feel fear for the very last time
They tell me that I’m special, I smile and shake my headI’ll give them stories to tell friends about the things I saidThey tell me I’m so humble, I say, “I’m turning red”They let me lie to them and don’t feel like they’ve been misledThey give so much to me, I’m losing touch, get me?Served on a silver platter, ask for seconds, they just let me
They tell me I’m a god, I’m lost in the facadeSix-feet off the ground at all times, I think I’m feeling oddNo matter what I make, they never see mistakesMakin’ so much bread, I don’t care that they’re just being fakeThey tell me they’re below me, I act like I’m aboveThe people blend together but I would be lost without their love
Can you heal me? Have I gained too much?When you become untouchable, you’re unable to touchIs there a real me? Pop the champagneIt hurts me just to think and I don’t do pain
Stayin’ still, eyes closedLet the world just pass me byPain pills, nice clothesIf I fall, I think I’ll flyTouch me, MidasMake me part of your designNone to guide usI feel fear for the very last time
Lay still, restlessLosing sleep while I lose my mindAll thrill, no stressAll my muses left behind (left behind)World is belowSo high up, I’m near-divine (I’m so high up)Lean in, let goI feel fear for the very last time
My Ordinary Life by The Living Tombstone Vertaal
Zij zeggen tegen mij: “Hou het simpel”, ik zeg tegen hen: “Doe het rustig aan”.
Ik voed en bewater een idee zodat ik het kan laten groeien
Ik zeg hen: “Doe het rustig aan”, zij lachen en zeggen: “Nee”.
Het is cool, maar ik zie ze niet lachen om mijn geld
Ze spugen feiten naar me, ik spuug tracks, zie je me?
Ik draai goud uit mijn platen, weet dat je me niet kunt bestrijden
Ze vertellen me, “Jezus wandelt”, ik vertel hen, “Geld praat”
Bling got me chill, ‘cause I’m living in an icebox
Ze zeggen dat ik heb geslapen, ik zeg, “Ik ben klaarwakker”
Sporen heet en klaar dus noemen ze me Mister Easy-Bake
Ze zeggen dat het gras groener is, ik denk dat mijn gras bedompt is
Rijdend met een dronk op een lege tank naar de bank
Voel je me? Neem een kijkje in mijn hersenen
De mensen zijn altijd anders maar het voelt altijd hetzelfde
Dat is de echte ik, laat de champagne knallen
De haters willen me pijn doen en ik lach om de pijn
Stil blijven, ogen dicht
Laat de wereld aan me voorbijgaan
Pijnstillers, mooie kleren
Als ik val, denk ik dat ik zal vliegen
Raak me aan, Midas
Maak me deel van je ontwerp
Niemand om ons te leiden
Ik voel angst voor de allerlaatste keer
Ze vertellen me dat ik speciaal ben, ik glimlach en schud mijn hoofd
Ik geef ze verhalen om aan vrienden te vertellen over de dingen die ik zei
Ze zeggen dat ik zo bescheiden ben, ik zeg: “Ik word rood”
Ze laten me tegen hen liegen en voelen zich niet misleid
Ze geven zoveel om me, ik verlies het contact, snap je?
Geserveerd op een zilveren schaal, vraag om seconden, ze laten me gewoon toe
Ze vertellen me dat ik een god ben, ik ben verloren in de façade
Altijd twee meter boven de grond, ik denk dat ik me vreemd voel
Het maakt niet uit wat ik maak, ze zien nooit fouten
Ik maak zoveel brood, het kan me niet schelen dat ze gewoon nep zijn
Ze vertellen me dat ze onder me staan, ik doe alsof ik erboven sta
De mensen vermengen zich, maar ik zou verloren zijn zonder hun liefde
Kun je me genezen? Heb ik te veel gewonnen?
Wanneer je onaanraakbaar wordt, ben je niet in staat om aan te raken
Is er een echte ik? Laat de champagne knallen
Het doet me pijn om na te denken en ik doe geen pijn
Stil blijven, ogen dicht
Laat de wereld aan me voorbijgaan
Pijnstillers, mooie kleren
Als ik val, denk ik dat ik zal vliegen
Raak me aan, Midas
Maak me deel van je ontwerp
Niemand om ons te leiden
Ik voel angst voor de allerlaatste keer
Lig stil, rusteloos
Slaap verliezend terwijl ik mijn verstand verlies
Alle spanning, geen stress
Al mijn muzen achtergelaten (achtergelaten)
De wereld is beneden
Zo hoog, ik ben bijna goddelijk (ik ben zo hoog)
Leun in, laat los
Ik voel angst voor de allerlaatste keer
